Bijzonder inkijkje bij Aart en Greta van de Beek

PUTTEN De stikstofcrisis in ons land houdt momenteel duizenden boeren in een wurgende bestaansgreep. Wat doet dit met hen als mens? Wat betekent dit in de dagelijkse praktijk en hoe ziet hun toekomst eruit? Aart en Greta van de Beek van familie- en biologisch melkveebedrijf Klein Olden Aller in Putten, delen ook deze zorgen.

Aart is er geboren en getogen en is samen met Greta de vierde generatie die mag wonen en werken op deze heerlijke plek. Ze hebben vier kinderen, Erwin, Ginette, Tilly en Carina. Alle vier hebben ze elk hun eigen inbreng op de boerderij. De vader van Aart komt ook nog graag regelmatig helpen. Ook hij is er geboren, lang gelee! Een heus familiegebeuren dus waar ze allemaal stuk voor stuk, super trots op zijn. Een keukentafelgesprek met Aart, Greta, Carina, Erwin en opa van de Beek die ook even aanschoof, geeft een bijzonder inkijkje in hun leven op de boerderij, waar hun harten mee verbonden zijn.

PERFECTE LOCATIE Vanaf 1936 tot 1972 was het particulier bezit en tot op heden wordt het gepacht van Landgoed Beheer Natuurmonumenten. Sinds 2000 is het bedrijf biologisch duurzaam geworden. Van het begin af aan zijn er koeien geweest. Momenteel lopen er nu maar liefst 119 grazend over de groene gras- en klaverweide, tevens de hoofdbestanddelen voor de koeienmagen. Het landgoed is een perfecte locatie en biedt voldoende ruimte, wat een vereiste is. Dat geldt ook voor de speciaal nieuw gebouwde en ruim opgezette stal waar de dieren tijdens de winter vertoeven alwaar ze gemolken worden door robots. Bovendien wordt er bij een biologische boer geen gebruik gemaakt van kunstmest of chemische onkruidbestrijding: ,,Dat wordt bij ons gewoon met de handjes uit de grond getrokken!”

Naast het houden van koeien, wordt er sinds kort ook eigen zuivel bereid en lokaal afgezet en is het huis waar Aart is geboren getransformeerd tot vakantiewoning ‘Oma’s huusje’. Veel elementen uit de tijd dat oma er woonde zijn bewaard gebleven. Een en ander biedt een onvergetelijk vakantieadres op een prachtplek midden in de natuur. De familie is eensgezind van mening dat een koe een kuddedier is dat vooral vrij en lekker in de wei wil bewegen. Die zeker niet op één plek vast horen te staan: ,,Het zijn vooral ook heel sociale dieren met een bepaalde rangorde in de kudde. De meest eigenwijze is de baas. Ze stoeien met elkaar en als ze opgehaald worden voor het melken, zie je altijd dezelfde voor- en achteraan lopen!”

SLAP ONDERBOUWD Op de vraag hoe het met de stikstofreductie is gesteld voor hun bedrijf, komen woorden als onduidelijkheid, onzekerheid, frustratie, veelvuldig voorbij. ,,Er wordt per gebied gekeken hoeveel er gereduceerd moet. Maar dat kan nog alle kanten op gaan. Het is een lappenkaart waarbij de kleuren in elkaar overgaan. Er is geen peil op te trekken. Den Haag komt met een plan maar de provincies en gemeenten hebben ook weer hun eigen visies en meningen. Het meest frustrerende aan alles is dat het beleidsplan slap onderbouwd is. Het zijn losse eindjes, aannames, berekeningen die keer op keer niet kloppen. De agrarische sector staat bekend om zijn innovatie. Daar lijkt in het plan totaal geen ruimte voor te zijn.” 

CRIMINEEL Bij zoon Erwin speelt de frustratie verder zichtbaar door in zijn betoog: ,,Er wordt glashard gelogen in Den Haag. Telkens weer. Er zijn onlangs documenten uitgelekt bij het ministerie van financiën over doorberekeningen over het huidige plan waarbij dezelfde doelen kunnen behaald met veel minder saneringen. Dus ook met veel minder kosten. Dit was al bekend bij andere ministeries! Het vertrouwen in de overheid brokkelt zo steeds verder af voor de boeren! En waarom worden andere sectoren niet mee genomen in de cijfers? Als je één koe te veel hebt ben je als boer bijna een crimineel, terwijl andere en grotere vervuilers maar hun gang kunnen blijven gaan!”

De familie probeert positief te blijven en is nog goed tevreden hoe het draait: ,,Gelukkig zijn we divers in onze bedrijfsvoering. Al blijven ontwikkelingen ook daarover, onzeker. Er zijn boeren die van delen land natuurgebieden hebben gemaakt, maar toch hun koeien moeten opruimen omdat die natuurgebieden ook in een hogere reductieklasse vallen. We zijn overgeleverd aan de grillen van Den Haag.” Opa van de Beek verzucht: ,,Er gaan straks misschien elders in de wereld mensen dood omdat wij hier moeten krimpen.” ,,Terwijl het hier allemaal kan, de kennis er is en er efficiënt en duurzaam geproduceerd wordt,” vult kleinzoon Erwin aan. ,,Ja” beaamt Carina. ,,Boeren willen juist mee bewegen, duurzaam produceren, innoveren. Laat ze het geld dat gebruikt moet worden om boeren uit te kopen, dáár voor gaan gebruiken!”

HOOP Voor veel boeren is het het alles of niets. Veel zijn de wanhoop nabij, mentaal op. Het gezin van de Beek heeft gelukkig heel veel steun aan elkaar, hun geloof. Met de hoop dat de vijfde generatie straks het familiebedrijf overneemt.

Arda Konings