Fop- en schertspakket

Tussen oudejaarsavond en nieuwjaarsdag is een groot contrast in nieuwsberichten. Op oudejaarsavond zie je op het journaal vrolijke mensen in Australië die ons al gelukkig nieuwjaar wensen en naar groots vuurwerk zitten te kijken. Op nieuwjaarsdag horen we de hele dag berichten over wat er de afgelopen nacht allemaal is gebeurd met vuurwerk, vuurwerkslachtoffers en aanvallen op hulpverleners. Erg vrolijk word je er allemaal niet van. Zeker niet als blijkt dat een plaats als Scheveningen in een vuurregen terechtgekomen is omdat twee tot in het extreme rivaliserende vreugdevuurorganisaties hun fanatisme boven regels en afspraken stellen. De gemeente Den Haag deed alsof ze er niets aan hadden kunnen doen omdat ze de windrichting natuurlijk niet in de hand hadden. Intussen blijkt daar dat niet alleen pallet op pallet gestapeld was, maar ook fout op fout aan de handhavende kant. Dan mogen we blij zijn dat Putten de laatste jaren van dergelijke schertsvertoningen gevrijwaard is gebleven rondom de nieuwjaarsnacht.

Nou ja, op één schertsvertoning na dan.

Op oudejaarsdag dacht ik voor de jongens nog wat vuurwerk te halen bij de intussen enige plaatselijke vuurwerkhandelaar. Er waren er meer op het idee gekomen rond half één in de middag. Ik ga niet tientallen meters in de rij staan voor een paar grondbloemen en kleine vuurpotjes, dus huilend kroost ten spijt zijn we weer weggegaan. Bij de supermarkt bleek ook een soort van vuurwerk te liggen in de vorm van een fop- en schertspakket. De inhoud bestond o.a. uit sterretjes in verschillende formaten. Het wordt kindervuurwerk genoemd, maar is natuurlijk alleen geschikt voor oudere kinderen. Hoewel die oudere kinderen vaak al met strijkers rondlopen dus uiteindelijk is dat kindervuurwerk vooral geschikt voor vaders zoals ik. Na vijf uur die middag ben ik samen met de oudste jongen toch nog even echt vuurwerk wezen halen bij die vuurwerkhandelaar waar op dat moment geen rij meer was.

Thuisgekomen deed ik hem een oude jas aan en zijn vuurwerkbrilletje op. Zelf zette ik ook mijn bril op voor de veiligheid en zodat ik überhaupt de lontjes kon vinden in het donker. Daar ging het eerste echte vuurwerk de lucht in. Mijn vrouw en de jongste zaten binnen te kijken. Zodra het eerste stukje vuurwerk uit het potje omhoogkwam had de oudste dit buiten ook wel weer gezien en rende naar binnen. Ik probeerde hem nog naar buiten te lokken door het aansteken van een groot sterretje uit het fop- en schertspakket, maar hij bleef resoluut binnen. Zo stond ik dan alleen buiten met een XXL-sterretje waar maar geen einde aan kwam. Wat branden die dingen ergerlijk lang als je er alleen mee op straat staat en eigenlijk ook naar binnen wilt.

Toen ik binnenkwam werd ik schertsend maar wel terecht er ook nog even op gewezen dat ik in overtreding was geweest. Omdat ik overal om mij heen al vuurwerk zag en hoorde had ik per ongeluk mijn echte vuurwerk ruim voor zes uur 's avonds aangestoken. Wat een uiteinde…

Martijn Fabriek.