Column Fabrieksterrein: Vanzelf stoepkrijten

De afgelopen twee weekenden zijn we naar een concert geweest. Er werden nummers gespeeld van David Bowie, Dolly Parton, Kenny Rogers en vele anderen. Het spreekt vanzelf dat dit niet ergens binnen plaatsvond of op een groot concertterrein. Het podium was de stoep en onze straat met de muzikanten uiteraard op anderhalve meter uit elkaar. Het publiek had plaatsgenomen op diverse muurtjes van de voortuinen en kon eveneens op afstand genieten van zang, gitaar, viool en drumstel. Op straat waren kinderen met stoepkrijt aan het spelen. Er is een grote kans dat je onze straat gevonden hebt als je in een straat terechtkomt die van begin tot eind helemaal onder de stoepkrijtkunstwerken zit.

Het is mooi en een voorrecht om te zien dat de kinderen van de hele straat zich zo kunnen vermaken. Voor veel kinderen is fijn kunnen spelen echter niet de norm. Dit blijkt uit de tientallen aanvragen voor jeugdzorg die de organisatie Buurtzorg Jong per kwartaal kreeg. Deze organisatie heeft onlangs het contract met de gemeente Putten opgezegd. De reden is dat de gemeente Putten sinds een paar maanden de indicaties van Buurtzorg Jong heeft overgenomen en het aantal verwijzingen sindsdien flink is teruggebracht.

Het is onbegrijpelijk dat de Rijksoverheid deze jeugdhulpverlening inclusief de bezuinigingen daarin over de schutting bij de gemeenten gegooid heeft. Het is dan wel begrijpelijk dat veel gemeenten ermee worstelen hoe deze hulp op een acceptabel niveau te houden. Enerzijds op een niveau om voldoende hulp te kunnen bieden waar dat echt nodig is, anderzijds om het niveau van de kosten acceptabel te houden. Alle kosten die niet door het Rijk gedekt worden, komen toch ergens uit de gemeentekas. Het is makkelijk, maar niet reëel om de schuld enkel in de schoenen van de gemeente te schuiven dat diverse samenwerkingen met organisaties botsen. Het helpt niet mee dat deze organisaties hun samenwerking opzeggen, zoals nu bij Buurtzorg Jong. Het helpt ook niet mee in de beeldvorming dat een verantwoordelijk wethouder in de tijd rondom deze wijzigingen ermee gestopt is.

Het is terecht dat de gemeenteraad zich kritisch uitte over de wijzigingen. Het is hoe dan ook noodzakelijk dat de raad zich zeer kritisch hierover blijft opstellen. Wijzigingen in de jeugdzorg en kostenafwegingen zijn onontkoombaar, maar sommige signalen zijn te duidelijk om zomaar te negeren. Het enorm verminderen van het aantal verwijzingen naar jeugdhulp betekent niet dat meer kinderen ineens vanzelf fijn aan het stoepkrijten gaan zoals bij ons in de straat.

Martijn Fabriek