Fabrieksterrein: Leeftijden schatten

De laatste maanden doe ik meestal de boodschappen op zaterdagmorgen bij één van de supermarkten rondom de Gervenhof. Ik heb altijd het voornemen om vroeg boodschappen te doen, maar vaak wordt het toch de tweede helft van de ochtend dat ik van de auto richting de supermarkt loop. Het is niet de eerste keer dat ik zoals afgelopen zaterdagochtend een paar fietsers tegenkom met het stuur in de ene hand en een halve-literblik van een goedkoop merk in de andere hand. Het voelt misschien wat vroeg voor een biertje op een normale zaterdag, rond de tijd dat ik net mijn ontbijt op heb, maar daar gaat het nu niet over. Ik vroeg me af hoe oud de jongen en het meisje waren. Ze zullen wel ouder dan achttien jaar zijn, neem ik aan. Ik vind het altijd lastig in te schatten.

Dat was jaren geleden al. Ik stond veel in een sportkantine waar ook alcohol geschonken werd. Rond die tijd ging de leeftijd waarop je zwak alcoholische dranken mocht kopen van zestien naar achttien jaar. Toen het nog zestien jaar was, vond ik het al moeilijk in te schatten hoe oud iemand was. Er zal vast wel eens door mij een biertje verkocht zijn aan iemand van vijftien die net zo lang was als ik en waarvan ik nooit verwacht had dat diegene nog geen zestien was. Na de verhoging tot achttien jaar, werd die inschatting er ook niet makkelijker op.

Tegenwoordig wordt controle tot vijfentwintig jaar aangehouden bij alcoholverkoop in winkels en horeca. Tot die leeftijd moet je kunnen aantonen dat je ouder dan achttien bent. Dat lijkt een prima oplossing. Gelukkig hebben we het hier niet zo aangepakt als enkele staten in de VS. Daar moet iedereen, zonder uitzondering, zijn identificatie laten zien bij aankoop van alcohol. Daar kwamen we jaren geleden achter bij het avondeten in een Amerikaans restaurant. Ik was duidelijk de dertig jaar gepasseerd en ik en ook mijn vader moesten zich legitimeren voor een biertje. Hij had zijn paspoort echter op z’n hotelkamer laten liggen. Helaas ging dat biertje dus toen aan zijn zestigjarige neus voorbij. Misschien is dit beleid wel heel consequent, maar het wordt er niet praktischer op.

Terug naar het inschatten van leeftijden. Ik ben er niet zo goed in en waag mij daarom maar zo min mogelijk aan het inschatten van leeftijden. Die jongen en dat meisje die ik afgelopen zaterdagochtend tegenkwam, zullen daarom echt wel boven de achttien geweest zijn. Als ik naar mijzelf in de spiegel kijk, gok ik de leeftijd van mijn spiegelbeeld rond de vijfendertig jaar. Dat geeft wellicht wel aan hoe slecht ik ben in het schatten van leeftijden.

Martijn Fabriek