Fabrieksterrein: Het boek

Een paar keer in de week komt het boek tevoorschijn. De eettafel wordt leeggemaakt en allerlei handelingen vinden plaats. Onder meer het openscheuren van zakjes, het uitzoeken en sorteren van plaatjes, het vergelijken van nummers met Excelschema’s of voor de zekerheid in het boek zelf. Nummers die nodig zijn worden geadministreerd in Excel en dubbele plaatjes worden apart gelegd in enveloppen. Via Whatsapp worden berichten verstuurd naar familie, vrienden en kennissen. Ook worden berichten en antwoorden geplaatst op diverse Puttense ruilgroepen op Facebook.

Waarschijnlijk is dit in Putten een herkenbaar beeld. Ik heb in ieder geval al wel honderden briefjes voorbij zien komen op allerlei plekken met veel of weinig doorgestreepte nummers van 1 tot en met 216. Er zullen dus ook wel honderden spaarders zijn van plaatjes van het Historisch Album Putten die je kunt sparen bij de Jumbo Supermarkt.

In eerste instantie dacht ik het boek op eigen gelegenheid vol te kunnen maken. Na een heel aantal weken kreeg ik toch het idee dat het zo niet ging lukken. Dit ondanks de vele volle karren met boodschappen die wekelijks door mij naar buiten gereden werden. Op een gegeven moment ging ik zelfs kunstmatig het boodschappentotaalbedrag wat verhogen door dure producten zoals restafvalzakken erbij te kopen. Ik heb nu voldoende restafvalzakken voor jaren. Ik heb mijn vrouw maar verteld dat ik het zie als een belegging, hopend dat die blauwe zakken de aankomende jaren alleen maar duurder zullen worden.

Misschien was het naïef van mij te denken dat je bij elk zakje met vier plaatjes evenveel kans hebt om één van de 216 plaatjes te kunnen krijgen. Bij het zien van al die lijstjes om te ruilen viel het echter wel steeds meer op dat veel mensen dezelfde nummers vragen en veel anderen dezelfde nummers aanbieden. Ik heb honderden plaatjes over, sommige twee tot vijf keer dubbel, en iemand die tien nummers vraagt kan ik niet helpen. Vanmorgen trok ik tien zakjes met plaatjes open. In drie zakjes zaten exact dezelfde vier plaatjes. In twee andere zakjes zaten ook exact dezelfde vier plaatjes. Dus van de twintig plaatjes waren er maar acht verschillende nummers. Statistisch is dit onwaarschijnlijk. Wordt er gemanipuleerd zodat je moet blijven sparen om ook die laatste schaarsere nummers te bemachtigen? We zullen waarschijnlijk nooit weten hoe zo’n marketingactie precies werkt. Maar eerlijk is eerlijk. Na veel boodschappen en ruilen is mijn boek vol. Er is geen foto van, maar voor mij is het een historisch moment.

Martijn Fabriek