Jan Blaauw signeert 50 boeken

11 november 2009 om 00:00 Nieuws

Blaauw is door misdaadjournalist Peter R. de Vries bij de Puttense Moordzaak betrokken geraakt. Eind 1995 benaderde De Vries hem. Blaauw: ,,Ik wist niets van de zaak. Toen de zaak speelde was mijn vrouw terminaal ziek. Ik volgde toen nauwelijks kranten of tv-programma’s.” Blaauw had een innige band met zijn vrouw, die hem in heel zijn loopbaan ondersteunde. Zij overleed drie maanden na de moord.

Oproep tot herstel twee van Putten PUTTEN - Oud-commissaris Jan Blaauw kent zijn marktwaarde bij het signeren van zijn boek. ,,Met deze handtekening is het boek over 100 jaar niet meer te betalen,” merkt hij op met milde spot, waarmee hij direct de gang van zaken rond zijn boek relativeert. Blaauw was zaterdag op bezoek bij Boekhandel ABC om de nieuwste editie van zijn boek over de Puttense Moordzaak te signeren. Het liep storm.

door Henk Brinkman

Toen De Vries hem om zijn mening vroeg, realiseerde Blaauw zich terdege wat er voor hem op het spel stond. ,,Ik heb op de rechercheschool gedoceerd over politieverhoren en moordonderzoeken. Maar wie was ik om hier een oordeel over te geven? Er waren 25 rechercheurs mee bezig geweest en dan ook nog een rechtbank en een gerechtshof.” Toch is hij aan het onderzoek begonnen. Bij het lezen van het eerste proces-verbaal rees er al twijfel. ,,Ik las de beschrijving van het slachtoffer. Er stond dat het slachtoffer aan één voet een sok droeg. Maar op de eerste foto’s had zij aan beide voeten een sok. Dat lijkt pietluttig, maar er is dan een waarneming beschreven, die niet kan zijn gedaan. Dan word ik al voorzichtig. In dat proces-verbaal stonden meer dingen die niet klopten. Toen ben ik alle pv’s heel nauwkeurig gaan lezen. Daarbij tellen twee dingen: Wat zeggen de getuigen? En wat zeggen de verdachten? Die verklaringen analyseer en en evalueer ik dan. Vergelijkend welke overeenkomsten er zijn. Ik heb zelf ook reconstructies ter plekke uitgevoerd. “

Het duurde een jaar voor hij tot de overtuiging kwam, dat de verkeerde mensen waren veroordeeld. Blaauw besloot in die periode ook de veroordeelde Du Bois en Viets in de gevangenis te bezoeken. ,,Ik heb heel indringend met hen gesproken. Daarbij ben ik heel eerlijk geweest. Ik heb hen gezegd, dat als ik het gevoel zou krijgen, dat ze mij belazerden, ik mijn handen er vanaf zou trekken. Omgekeerd mochten zij ook aangeven of ze wilden dat verder ging met mijn onderzoek. Na die gesprekken was ik nog meer gesterkt in mijn overtuiging dat er sprake was van een gerechtelijke dwaling. “

Brandbrief

In 1999 schreef Blaauw een brandbrief aan de toemalige minister van Justitie, Korthals, over de kwestie. Blaauw: ,,In acht punten heb ik hem aangegeven dat de zaak niet klopte. Uiteindelijk kreeg ik een antwoord dat er op neerkwam dat hij niet aan de zaak wilde tornen. De boodschap was dat de rechter had gesproken en daar wilde de minister het bij laten. Dat was het moment dat ik besloot om er een boek over te schrijven.“

In mei 2000 verscheen de eerste editie van zijn boek met een spijkerharde conclusie, dat de twee veroordeelden onschuldig waren. Blaauw schreef ook dat deze zaak de geschiedenis in zou gaan als de grootste gerechtelijke dwaling. Dat werd hem niet door iedereen in dank afgenomen.

Fouten

Blaauw weet door zijn jarenlange ervaringen welke fouten er in een onderzoek gemaakt kunnen worden. ,,Je moet je niet gaan vereenzelvigen, maar kritisch blijven. En in deze zaak waren maar liefst vier valse bekentenissen. Veel mensen zeggen dan: Je bekent niet wat je niet gedaan hebt. Op zichzelf is dat wel juist, maar in de praktijk is dat nou eenmaal anders. Mensen komen onder druk tot een bekentenis. Daarom is het zo goed dat er nu iemand is veroordeeld. Dat is een bevestiging van het gelijk van de twee van Putten. En ik heb bij de rechtszaak tegen P. nooit een spoortje twijfel gehad. Hij is terecht veroordeeld.”

Blaauw is een voorstander van goed recherchewerk. Verdachten mogen wel onder een zekere druk worden geplaatst, maar methodes als ‘ waterboarding’ vindt hij niet nodig.

,,Er zijn twee dingen bij een onderzoek belangrijk. Dat geldt zeker voor de Puttense Moordzaak. Is er nooit iemand geweest, die kritische vragen stelde? En in de tweede plaats: Zijn de verhoren nooit goed geëvalueerd. Het doel van een onderzoek is niet dat er een bekentenis komt, maar dat de waarheid boven tafel komt. Daar gaat het om. Ik zou het een goede zaak vinden als alle verhoren op band of video worden opgenomen. Dan kan er kritisch worden geëvalueerd.”

Rehabilitatie

Aan het slot van zijn boek bepleit hij volledige rehabilitatie van Du Bois en Viets. Blaauw: ,,De minister heeft nu gezegd dat hij het hoger beroep wil afwachten. Ik wil daar wel bij zeggen dat er natuurlijk al een hoger beroep is geweest. Er is ook een vrijspraak geweest. ”

Dat de burgemeester van Putten de minister daarin volgt, respecteert Blaauw. ,,Ik wijs er wel op dat het gerechtshof in Leeuwarden hen niet heeft vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs, maar omdat het ‘op zijn minst onaannemelijk’ is dat die twee er bij betrokken zijn geweest. Ik heb wel het lef gehad mij uit te spreken. Ook voor het gerechtshof in Leeuwarden. Verder wilde niemand zich er aan branden. Als je nu nog blijft twijfelen, zul je toch op zijn minst de uitspraken moeten weerleggen.”