Blij dat ik glij

2 mei 2018 om 10:59 Lokaal/Column

Onze oudste zoon is bijna drie jaar oud en gek op glijbanen. Nu was ik dat vroeger ook, maar die liefde is intussen wel wat bekoeld. Ik zal niet ontkennen dat het er zeker mee te maken heeft dat ik intussen wat ouder geworden ben, maar het komt vooral ook door de glijbanen die er tegenwoordig zijn. Links en rechts staan er wel wat speeltuintjes in Putten en bij een groot aantal zijn we wel eens geweest.

Om naar beneden te kunnen glijden, moet je natuurlijk eerst omhoog gaan. En dat is bij de meeste glijbanen in Putten niet zo eenvoudig, zeker niet als je een kind bent van nog geen meter. De nieuwe glijbanen zien er misschien heel hip of duurzaam-houtachtig uit, maar er is niet over het trappetje nagedacht. Of de traptreden zitten dusdanig boven elkaar waardoor je vooral met je armen jezelf omhoog moet trekken. Een kind van twee jaar lukt dat niet. Het kan nog idioter, de traptreden zitten tot wel 50 cm uit elkaar, waardoor een kleiner kind absoluut niet alleen naar boven kan komen. Als liefhebbende ouder vind ik het fijn als die jongen het heel erg naar zijn zin heeft om tientallen keren van de glijbaan te glijden, maar ik moet hem evenveel keren op de glijbaan hijsen.

Daar blijft het niet bij. Er zijn glijbanen met een (half)open platform waardoor je na het kindhijsen vervolgens razendsnel naar de andere kant moet rennen om te voorkomen dat hij naar beneden valt als hij er een keer voor kiest om aan de verkeerde kant uit te stappen. Bij sommige glijbanen zit er, volstrekt onbegrijpelijk, een gapend gat tussen het platform en de glijbaan zelf, waar een kind van twee jaar oud zich makkelijk door kan laten glijden. Nu heet het wel een glijbaan, maar dit glijden met tot gevolg een smak op de grond na een loodrechte val van twee meter zal de glijbaanconstructeur toch ook niet bedoeld hebben met glijplezier.

Nu hoor ik je denken dat die glijbaan misschien (nog) niet geschikt is voor kinderen van twee tot drie jaar. Maar voor wie dan wel? Oudere kinderen klimmen eerder via het glijgedeelte naar boven dan dat ze de trap gebruiken. Nog oudere kinderen gebruiken het wellicht vooral als hangplek en als je nog veel ouder bent zoals ik dan zijn die gaten nog niet zo'n probleem. De traptreden met 50 cm tussenruimte zijn voor mij zelfs nog grote stappen, maar wel haalbaar. Als ik eenmaal boven ben om een keer samen te glijden met mijn zoon, zitten er wel weer allerlei lage stangen en dwarsverbindingen waardoor ik als een soort slangenmens bij het glijgedeelte moet proberen te komen. Elke keer is het weer confronterend dat ik me in mijn hoofd veel leniger voel dan in de rest van mijn 192 cm lange lijf. En elke keer vraag ik mij dus af voor wie en welke leeftijd zo'n glijbaan nou eigenlijk bedoeld is. Maar stiekem denk ik al samen glijdend elke keer toch ook weer: 'Blij dat ik glij'.

Martijn Fabriek.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie