Afbeelding
Remco den Hollander

Denhollander: ‘Mijn buien zijn neerslachtig en woest en eenzaam’

4 februari 2021 om 15:00 Geloof & Zingeving

PUTTEN Wat beweegt iemand ertoe om na dertig jaar dienstbaar muziek maken in alternatieve christelijke en seculiere rockbandjes plots alles opzij te zetten om een ambitieus en zeer bijzonder semi-­instrumentaal soloalbum uit te brengen? En daarmee ook nog eens voor iedereen zijn hele ziel bloot te leggen?

Zelf gebruikt hij het woord meanderen. Op zijn debuutalbum Birth Of A Lifetime meandert Remco den Hollander (49), artiestennaam Denhollander, door zijn leven. Wonderschoon klinkt het album. Meditatief, filmisch, weerbarstig en eigengereid. Soms verstild en verlaten, dan weer woest en ontheemd als een winters vulkaanlandschap. Elf nummers, op de kop af een uur, vormen de samenballing van dertig jaar christelijk en seculier muzikantschap en bijna een halve eeuw leven. 

Muzikantschap dat hij nu eindelijk echt de voorrang gaf. Met hulp van producer, labelbaas en drummer Minco Eggersman maakte hij een selectie uit vijfhonderd muzikale ideeën die hij door de jaren heen had vergaard, om deze vervolgens samen met hem en anderen uit te werken. Birth Of A Lifetime is bij uitstek de verklanking van de vele, vaak drastische omslagen die een dolende mens in het leven kan maken, waarbij ieder eind, ook de dood, weer het begin van iets anders is. 

Dit artikel is een samenwerking met onze mediapartner Volzin. Meer van dit soort artikelen zijn te lezen op onze website in de rubriek Mijn Leven/Geloof & Zingeving.

AFSPIEGELING Denhollander: ,,Het jongste muzikale idee voor Birth Of A Life Time is vier jaar oud, het oudste misschien wel dertig jaar. Zo lang maak ik al muziek. Muziek is altijd de afspiegeling geweest van waar ik doorheen ging. Dit album is dus een muzikale vertaling van gevoelens die ik gedurende mijn leven gehad heb. Ik ben opgegroeid in een ondernemersgezin in Katwijk. Mijn vader en moeder hadden allebei een winkel, beide kaas en delicatessen. Gewoon een prima jeugd. Ik was enig kind en altijd wel een beetje op mezelf. Op de plaat staat het nummer The And. Daarin zitten tekstfragmenten in de taal van de Lappen, het Sami. Een rendierhouder vertelt er over een wit rendier in een kudde van andersgekleurde, eigenlijk normale rendieren. Zo heb ik mijzelf altijd gezien. Wel in de groep, maar ook een buitenbeentje. Ook in familieverband. Ik zag niet voor me dat ik de winkels van mijn ouders over zou nemen. Ik ben niet heel erg sociaal of goed in vluchtig gebabbel. Verjaardagen vind ik ook vreselijk, lulgesprekken voeren met mensen die je één of twee keer per jaar ziet: en hoe is het nou met jou? Met vrienden is het anders, daar ga ik heel hecht mee om, daar is de verdieping er wel. Maar met klanten heb je toch een vrij oppervlakkig contact. En dat lag mij niet. Mijn ouders waren niet gelovig. Mijn oma wel, die zat in de conservatieve hoek. Ik heb het geloof niet van huis uit meegekregen. Muziek trouwens ook niet.”

Dit album is een muzikale vertaling van gevoelens die ik gedurende mijn leven gehad heb

Toch ben je wel gelovig geworden. Hoe en wanneer?

,,Begin jaren negentig, rond mijn 22ste ben ik tot het geloof gekomen. Vanaf mijn 16de zat ik in een vriendenkring met veel drank en drugs. Die waren in het reformatorische Katwijk sterk aanwezig. Het weekend duurde lang, begon op donderdagochtend en eindigde op maandagochtend. We hingen rond op het strand of in het winkelcentrum. Altijd eerst naar de supermarkt om goedkope literpakken wijn te kopen. Liebfraumilch voor 1,30 gulden. Niet te zuipen, maar je had al wel een bodempje. Die vriendenkring kende weer andere mensen die aan pilletjes konden komen. Ik vond het een leuke tijd, maar bij een aantal ging het van kwaad tot erger. Die kwamen in de afkickkliniek terecht. Zo slecht liep het met mij gelukkig niet af, al zat ik wel eens een nachtje in de bak. Wat we deden? Fietsen jatten op bestelling, auto’s kraken, kijken wat erin zat. Ordinair jatten.”

Je voelde je aangetrokken tot het slechte?

,,Tot het experimentele, het non-conformistische. De geldende mores zijn dit en ja, waarom zou ik daaraan meedoen? Ook qua kleding. Je zocht de vrijheid. Ik had niet het gevoel dat ik aan het afglijden was. Sommigen deden het beter dan ik, anderen slechter. Ik deed mijn dingen gemiddeld. Als een vriend in het afkickcentrum belandde, dan dacht ik: zo erg ben ik niet. Ik heb nooit iemand vermoord, dus hoe erg is het dat ik af en toe in de gevangenis zat? Later kwam ik erachter dat sommige mensen mij als een slechterik zagen, maar zo zag ik mezelf helemaal niet.”

Ik zat vol met vooroordelen, maar werd positief verrast door hun openheid en eerlijkheid en de muziek waar ze van hielden

En toen kwam de ommekeer.

,,Ja, via straatevangelisatie. Een groep deed een opvoering met dans en zang. Ik liep door het dorp en ik bleef staan kijken. Het stuk ging over veranderen. Metanoia, heette het, Grieks voor verandering. Na afloop kwam een meisje naar me toe. Ze vroeg: ‘Vind je het interessant en wil je er een keer over doorpraten?’ Dat was eigenlijk de opening naar een gesprek over het geloof. Al snel zat ik bij een wekelijks bijbelstudiegroepje. Buiten dat het prettige mensen waren, waren de gesprekken interessant. Het waren een ander soort christenen dan ik bij mijn oma altijd zag. Zij waren vrij reformatorisch, met orgelmuziek en zo. Maar dit waren jongeren. Ik zat vol met vooroordelen, maar werd in die tijd vaak positief verrast door hun openheid en eerlijkheid en de muziek waar ze van hielden. Die was eigenlijk best wel goed, helemaal geen orgelmuziek. Zelf luisterde ik destijds naar Pearl Jam-achtige dingen, maar binnen het christelijke kringetje bleken er ook bands te vinden die het randje opzoeken, zoals bijvoorbeeld The Prayer Chain of The Violet Burning. Zo groeide dat. Ik was in mijn jeugd ook altijd gefascineerd geweest door paranormale dingen. Ik had altijd al het gevoel dat er iets meer was. Ook dat was een kapstokje om te gaan geloven.”

Kapte je met je oude leven?

,,Mijn vrienden gingen nog steeds door. Het waren mijn vrienden, dus dat geef je niet in één keer op. De drank en drugs gingen door tot ik op een avond een bad trip kreeg van een pilletje waarin lsd, speed en ecstasy vermengd zat. Dan zit je puur in een gedachtentrein die de verkeerde afslag neemt. Ik voelde een zeer negatieve aanwezigheid in de kamer. Gelukkig ben ik daaruit gekomen. De volgende dag dacht ik: de komende tijd maar even niet. Een paar weken later rookte ik toch weer een joint. Het gevoel van die bad trip kwam meteen weer terug. Toen ben ik echt volledig gestopt. Sindsdien ook nooit meer gedaan. De drank was al gauw ook geen issue meer. Het paste niet in mijn nieuwe leven. Was ik daarna ook gelukkiger? Ja, ik ging ook een beetje sporten en gezond eten. Als ik voorheen op het strand liep, dan keek ik naar beneden en opeens zag ik nu wolken en lucht. Ik werd me veel bewuster van mijn omgeving. Wat is die lucht eigenlijk mooi! Het was alsof ik daarvoor verdoofd was geweest.”

(De tekst gaat onder de foto verder)


Remco den Hollander

En je kreeg ook een nieuwe sociale omgeving?

,,Ja, dat bijbelstudiegroepje deed ook evangelisatie op de camping. Daarmee heb ik een keer een hele zomer op de camping gestaan. Dat werden eigenlijk nieuwe vrienden. Mijn oude vriendenclubje begon ook te veranderen. Uiteindelijk gingen die ook mee naar dat bijbelstudieclubje en kwamen ze ieder op hun eigen manier tot het geloof. Alles veranderde, iedereen veranderde.”

Het is natuurlijk dom en naïef om je geloof af te laten hangen van de mensen met wie je dat geloof uitoefent

Is dat nou wat je bedoelt met Birth Of A Lifetime? 

,,Nee, dat niet. Dit is ook geen christelijk album. Zeker, tot het geloof komen was een grote omslag in mijn leven, maar de albumtitel slaat meer op een later moment. Vier jaar geleden. Toen mijn vader overleed. Toen heb ik besloten: nu ga ik muziek maken serieus aanpakken. Mijn vader stond zijn hele leven lang zes dagen per week in de zaak. Hij ging met pensioen op zijn 66ste en twee jaar later overleed hij. Van de ene op de andere dag was hij er niet meer. Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen. Hij was altijd bezig geweest met zorgen voor later. Ik stond wel anders in het leven. Ik dacht altijd: ik leef voor nu, misschien is het hedonistisch, maar ik wil nu leuke dingen doen en later zien we wel weer. Dat weet je dan rationeel, maar als dan je vader overlijdt, wordt het opeens heel tastbaar. Dan wordt theorie gewoon praktijk. Ik maak al dertig jaar muziek, ik had altijd wel vage plannen om een album te maken. Maar nu dacht ik: wanneer voeg ik de daad bij het woord? Zodat ik later geen spijt heb dat ik dingen niet gedaan heb. Ik had een nieuwe vastberadenheid: ik ga dit gewoon doen. Er gaat een hoop tijd, geld en moeite in zitten. Je gaat in gesprek met je vrouw. Want het heeft impact op het gezin, ook financieel. We hebben een dochter (17) en een zoon (15). Je moet bewuste keuzes maken als je het boven het zolderniveau uit wilt tillen. Je moet een studio huren, een engineer, een mixer, een masteraar en gastmuzikanten. Dat hoort bij dat nieuwe leven. Daar moeten dingen voor wijken. Dan maar een zomer niet op vakantie, maar huizenruil doen. Daardoor spaar je geld uit zodat papa een cd kan maken.”

Je speelde in die dertig jaar gitaar en toetsen in allerlei bands, vooral alternatieve rock, zowel christelijke als seculiere.

,,Ik heb in vier bands gezeten, die uit louter christelijke muzikanten bestonden. Four Eyes, Six Stone Jars, Sarah Phymm en Dalemoore Prophecies. Alleen eerstgenoemde had een duidelijk christelijke boodschap. Met Sarah Phymm traden we het liefst op in de seculiere wereld. Want in je christelijke bubbel spelen, blijft toch preken voor eigen parochie. We waren dan wel christen, maar we maakten geen prekerige muziek. Het ging vaak over het weerstaan van verleidingen. De teksten stonden afgedrukt, maar het was niet expliciet, niet van: er is maar één weg. Je hebt de psalmen en de klaagliederen, daarin klinkt ook geen halleluja, eerder ‘wee mij’. Dat gekwelde zat in onze muziek. Wij speelden ook op seculiere festivals. Het was dan best wel rebels en moedig om niet mee te doen aan de drank en drugs, die je overal om je heen zag. Wij waren radicaal op onze eigen manier.”

Tegenwoordig gaat het iets beter, maar al mijn hele leven heb ik moeite met kritiek. Die zie ik gelijk als een afwijzing van mijzelf

De muziek op Birth Of A Lifetime is beeldend en sferisch. Grotendeels instrumentele muziek die zoekt en niet zozeer vindt. De verklanking van woeste, ontheemde winterse landschappen. Niet de wereld van Jezus, eerder die van donderende Noorse goden. 

,,Dat is hoe ik mijn buien vaak heb. Mijn buien zijn neerslachtig en woest en eenzaam. Daar komt deze muziek vandaan. Na de dood van mijn vader kreeg ik niet zozeer twijfels over mijn geloof, maar ik raakte wel teleurgesteld in de baptistengemeente waar ik kwam. Daar had ik meer van verwacht. Zij konden niet voelen wat ik voelde. Het is natuurlijk dom en naïef om je geloof af te laten hangen van de mensen met wie je dat geloof uitoefent. Want mensen maken fouten en zullen altijd tekortschieten. Toch was het voor mij een knauw. Je bent nu vijftien jaar christen en je zet je in voor je medemens en op het moment dat jij het nodig hebt is het stil. Een ander zal zeggen: oké, dat is nu eenmaal zo, hup, doorpakken en doorgaan. Maar ik voel me vaak afgewezen. Het niet erkennen van mij en mijn verdriet op dat moment voelde ik als een afwijzing van mijn persoon. Tegenwoordig gaat het iets beter, maar al mijn hele leven heb ik moeite met kritiek. Die zie ik gelijk als een afwijzing van mijzelf. Dus ik ben eigenlijk afgewezen als persoon door de groep. Zo heb ik dat in ieder geval geïnterpreteerd, zo hebben ze dat waarschijnlijk nooit bedoeld. In die groep zat ik al aan de zijlijn. Ik heb een tijdje muziek gemaakt in de kerk, maar daarna was ik geluidsman. Dan zit je lekker achterin. Opnieuw: er is een groep en ik ben er wel, maar ik ben er ook weer niet.”

Het rendier met een andere kleur dan de kudde...

,,Het was heel makkelijk om nog een stapje verder terug te doen. Het contact met de groep is minder geworden. Je merkt toch dat het geloof daardoor wat minder aanwezig is.”

Eigenlijk is het een heel contemplatieve plaat, gemaakt door iemand met een storm in z’n ziel. 

,,Een plaat van de twijfelende mens die worstelt met z’n buien en met zichzelf en met de medemens, met waarheden. Juist niet iemand die het weet. Dat is dus het verhaal van mijn leven. Ik ben er wel, maar... doe ik het goed? Ik wil eigenlijk dit doen, maar ik doe iets anders. Door tot het geloof te komen had ik iets meer richting gevonden, maar inmiddels vlakt dat weer wat af.”

Birth Of A Lifetime staat op Spotify en andere streamingdiensten en is zowel op cd als cassette verkrijgbaar via www.youmakemusic.com

door Tom Engelshoven

Wat is Volzin? Volzin is een magazine voor religie en samenleving. Volzin beschrijft de levensbeschouwelijke diversiteit in Nederland en organiseert zingevende activiteiten als lezingen, thema-avonden, boekprojecten en een jaarlijkse schrijfwedstrijd. Kijk voor meer informatie op www.volzin.nu


Remco den Hollander

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie