Adriaan de Graaff voelt zich veiliger nu hij is gevaccineerd en kijkt uit naar ontmoetingen met familie en erop uitgaan met het mooie weer.
Adriaan de Graaff voelt zich veiliger nu hij is gevaccineerd en kijkt uit naar ontmoetingen met familie en erop uitgaan met het mooie weer. Marieke Michielsen

‘De gesprekken waren weg’

28 april 2021 om 07:00 Corona Dit is Putten - in coronatijd

PUTTEN Meneer De Graaff, of meester De Graaff zoals veel Puttenaren hem kennen, is met zijn 104 jaar de oudste inwoner van Putten. ,,Dat merk je niet hoor, je leeft gewoon verder’’, vertelt hij als je hem ernaar vraagt. In deze aflevering van ‘Dit is Putten in coronatijd’ blikt hij terug op het afgelopen coronajaar en kijkt ook hij vooruit.

Marieke Michielsen

Ruim vier jaar geleden verhuisde Adriaan de Graaff met zijn vrouw naar Zorgcentrum De Schauw. In januari 2019 kwam zijn vrouw te overlijden en sindsdien woont hij er alleen. Maar De Graaff is geen man die bij de pakken neer gaat zitten. De oude hoofdmeester van basisschool Huinen houdt altijd oog voor zijn medemensen en zoekt in alle omstandigheden het contact op.

Voordat corona uitbrak was hij dan ook regelmatig in de brasserie te vinden of op de gang bij de lift op zijn eigen verdieping om een praatje te maken met medebewoners. Ook ging hij er regelmatig op uit. ,,Toen kon ik nog naar buiten met de rollator. Nu heb ik een elektrische rolstoel, maar toen liep ik nog. Ik ging ook graag naar mijn dochter die hier in Putten woont.’’

Bron video: KarakterTV

VERHALEN De Graaff is een echte verhalenverteller. Zo kan hij de prachtigste verhalen vertellen over Columbus of over de tijd dat park De Groene Scheg nog een weiland was. Zijn verhalen kan hij echter tot zijn verdriet niet altijd bij zijn medebewoners kwijt. ,,De gesprekken zijn soms moeilijk, want de belangstelling van mensen gaat hier door de ouderdom achteruit.’’

Een grote uitzondering was Kees Kleijer, met wie hij in De Schauw een speciale band opbouwde en met wie hij veel deelde. Zo verloren ze beiden hun vrouw in het verzorgingshuis en interesseerden ze zich allebei voor kunst. ,,Kees Kleijer heeft veel meegemaakt. Die moest veel bomen dragen. En die moest hij dan over zijn hoofd heen gooien en toen is hij aan zijn lichaam geschonden. Ook door ziekte hoor. Hij had heel veel algemene ontwikkeling. En hij kon ook schilderen. Hij had een vos geschilderd die op zijn eten zat te loeren en die ogen van die vos, daar zaten lichtjes in.’’

Dat je in isolement leeft, dat was het moeilijkst

De beide mannen konden uren met elkaar praten. De ene keer ging De Graaff bij Kleijer op bezoek en de andere dag keer was het andersom. Maar toen corona uitbrak, kwam daar een einde aan. Bezoek was niet meer welkom en iedereen moest op zijn eigen afdeling blijven. ,,Je was meer gebonden, je moest op de tweede verdieping blijven en er waren slachtoffers. Dat deprimeerde natuurlijk. Dat je in isolement leeft, dat was het moeilijkst. De gesprekken waren weg.’’

Ook voor zijn dochters was het zwaar dat ze hun vader niet konden bezoeken. De Graaff en zijn vrouw kregen drie kinderen. Hun oudste dochter is in 1997 overleden. Dochter Thona woont met haar man Dick in Putten. Zij bezochten haar vader vaak en moesten dat nu missen. Ook dochter Maaike die in Amsterdam woont, vond het moeilijk. ,,Dat je elf jaar lang elke week komt en dat dat dan opeens voorbij is en je niet naar binnen kan.’’ Ondanks de moeite die De Graaff had met het isolement heeft hij begrip voor de maatregelen die werden genomen. ,,De directie droeg de verantwoordelijkheid voor alle bewoners.’’

AVONDKLOK Toen de avondklok in januari van dit jaar werd ingevoerd en sommige mensen die vergeleken met de avondklok in de oorlog, wekte dat bij De Graaff lichte ergernis op. ,,In de oorlog werd de boerderij waar wij woonden gebombardeerd en zijn we een kilometer of tien gevlucht. We hebben vier maanden bij anderen in huis geleefd. Met zeven personen. Wij zaten tijdens de avondklok binnen, zonder licht. We hadden koolzaadolie en die deden we in een glas en daar dreef een kurk in. Door die kurk werd een draad getrokken en dan had je het licht van één kaars. Andere mensen moesten fietsen om licht te hebben. Die avondklok was niet te vergelijken met de avondklok nu.’’

De oudste Puttenaar gaat ondanks zijn hoge leeftijd met de tijd mee. Zo heeft hij zich het videobellen met een iPad eigengemaakt. Via skype hield hij het afgelopen jaar onder meer contact met zijn beide dochters, zijn kleinkinderen, neven en nichten en ook met zijn negentigjarige schoonzus in Amerika. Op zijn verjaardag in februari werd hij via skype gefeliciteerd door de burgemeester.

Toen lokale ondernemers een container plaatsten waar bewoners achter glas met mensen konden afspreken, heeft De Graaff daar veel gebruik van gemaakt. Hij is de Puttense ondernemers die die mogelijkheid hebben gecreëerd dan ook heel dankbaar. ,,Ik heb daar veel contacten gehad.’’

We waren nooit negatief in onze gesprekken. Ik heb van hem tevredenheid geleerd

Vriend Kees Kleijer, die op een andere verdieping woonde, sprak De Graaff tijdens de lockdown dagelijks via de telefoon. Ze praatten met elkaar over het nieuws of De Graaff bedacht een verhaal dat hij Kleijer vertelde. In die verhalen verwerkte de oud-schoolmeester ook altijd vragen waar beide heren over in gesprek gingen. Andersom wist Kleijer De Graaff te prikkelen door vragen terug te stellen. ,,We waren nooit negatief in onze gesprekken. Ik heb van hem tevredenheid geleerd.’’

Begin dit jaar overleed Kees Kleijer aan corona. Hij wordt door De Graaff zeer gemist. Maar Kleijer is niet de enige die De Graaff mist, ook zijn vrouw, zijn oudste dochter en al zijn broers en zussen zijn overleden. Ondanks het verdriet om dat verlies is De Graaff niet ongelukkig. ,,Ik ben heel tevreden met wat ik heb. Ik lees de krant nog, de grote letters en ik heb de contacten met familie en kinderen.’’

Een enkele keer ligt De Graaff ’s nachts desondanks wakker en werken er dingen na die vroeger zijn gebeurd, onrecht dat mensen elkaar aandeden. Hij maakt zich soms ook zorgen over de wereld. ,,Corona zie ik als een oordeel dat over de wereld gaat. Na de oorlog was er de Spaanse griep en die is nooit meer weggegaan. De medicijnen zijn steeds beter geworden. Elk jaar kijken ze welk griepmedicijn er moet komen en dat hebben ze bij corona nog lang niet.’’

VERTROUWEN De Graaff hoopt dat mensen tot inkeer komen en een leven gaan leiden tot eer van God. Zelf houdt hij zich vast aan het antwoord op de vraag uit de Heidelbergse catechismus: Wat is een waar geloof? Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, maar het vaste vertrouwen dat de Heilige Geest in mij werkt. Dat geloof sterkt hem in het vertrouwen dat alles goed komen zal.

Zijn vier kleinkinderen en inmiddels ook vier achterkleinkinderen wil hij vooral meegeven dat ze de dag moeten plukken of zoals hij in andere woorden zegt: ,,Geniet op de juiste wijze van het leven.’’ Hij kijkt ernaar uit om hen de komende tijd weer vaker te kunnen ontmoeten. Ook als gezin samen. ,,Nu ben ik twee keer ingeënt, dus nu voel ik me ook veiliger.’’

Daarnaast kijkt de nog altijd zeer scherpe Puttenaar uit naar het mooie weer. ,,Dan kan ik weer autotochten maken met mijn dochter uit Amsterdam en op de koffie bij mijn dochter hier in Putten, en genieten van de prachtige tuin die zij hebben.’’

Bekijk en lees in de serie Dit is Putten in coronatijd ook de interviews met winkeliers Joep en Regina van Stratum (aflevering 1), leerkrachten Mathilde Grevengoed en Hetty Boone (aflevering 2), boa’s Geurt en Anna (aflevering 3), horeca-ondernemers Paul en Miranda de Vries (aflevering 4), campingeigenaren Daniëlle en Erik Geurtsen (aflevering 5) en jeugdwerkadviseur van de Hervormde Gemeente Putten Gerjanne Loedeman (aflevering 6).

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie