Kasjmir kijkt alleen maar vooruit

Een nieuwe woonplaats vraagt om nieuwe gewoontes, één zo’n gewoonte is om een nieuwe kapper te zoeken. We wonen tegen het centrum van Putten aan, dus ik ga lopend op zoek. Ik had me voorgenomen om de eerste de beste kapperszaak binnen te lopen, dus geen gedoe met de beste(?) te kiezen.

Het wordt de Barberking in de Dorpsstraat. 

De kapper verwelkomt mij enthousiast. Aan zijn huidskleur te zien komt hij uit het Midden-Oosten. Bijna goed: hij is Afghaan. Ik heb namelijk de rare gewoonte te vragen waar iemand vandaan komt, puur uit belangstelling overigens.

Voordeel is dat je andere gesprekken krijgt. De kapper, die Kasjmir blijkt te heten, wordt helemaal enthousiast als ik wat topografische kennis van Afghanistan etaleer.

Ik moet raden hoe oud hij is, geen 35 maar 26 jaar.....10 jaar geleden in Nederland aangekomen. Met je ouders, nee meneer mijn vader is gedood toen ik één jaar was en mijn moeder overleed toen ik vier jaar oud was. Mijn oom heeft voor mij gezorgd daarna. Toen ik veertien was heeft hij gestimuleerd naar Europa te vluchten, daar heb ik twee jaar overgedaan. Eerst naar Pakistan, Iran, Irak, diverse landen in Europa. Kasjmir heeft veel ontberingen doorstaan. Slapen in de bergen en in woestijnen. De vraag hoe hij aan eten kwam negeerde hij.

In de trein vanuit België naar Nederland wordt hij door de vreemdelingenpolitie opgepakt. Zo gaat het gesprek nog even door over zijn vak als kapper.

Kasjmir blijkt getrouwd te zijn en een zoontje te hebben, zijn doel is goed te zorgen voor zijn gezin.

Ik stel hem de vraag of hij het niet jammer vind dat hij zelf zo’n roerige jeugd heeft gehad. Kasjmir antwoordt mij:” meneer als ik terugkijk verandert er niets aan het verleden, daarom kijk ik alleen maar vooruit”.