Analyse: zweem van achterkamertje

PUTTEN Er ligt een nieuw coalitieakkoord op tafel dat donderdag 17 mei door de gemeenteraad van Putten kan worden vastgesteld. Gelijktijdig kunnen dan de nieuwe wethouders worden beëdigd. Dat nieuw wel tussen haakjes, de huidige wethouders keren terug en kunnen door met hun werk.

Wijnand Kooijmans

Ongetwijfeld zullen de oppositiepartijen de nodige kritiek hebben op het bereikte akkoord tussen Wij Putten, ChristenUnie en SGP. Al kan niemand tegen de verhoging van de jaarlijkse bouwproductie van tachtig naar honderd woningen zijn. In koor bijna hebben alle partijen, met enige nuance, geroepen bouwen, bouwen, bouwen.

KRITIEK Waar de kritiek wellicht wel hout snijdt is het verloop van de vorming van de nieuwe coalitie. Deze is in een tijd dat openbaarheid hoog in het vaandel staat bij alle partijen in alle beslotenheid gevoerd. De vraag is of dat niet anders had gemoeten en zeker wellicht in de toekomst anders moet.

In veel gemeenten is direct na de verkiezingen een duidingsdebat met alle partijen gehouden. In bijna alle gemeenten ging na de eerste vergadering een informateur van vreemde bodem aan het werk. In Putten niet, daar werd deze taak gelegd bij Herman Luitjes als vertegenwoordiger van de grootste partij Wij Putten.

Wettelijk is daar niets mis mee. Maar een informateur had programma's naast elkaar kunnen leggen, standpunten van partijen kunnen afwegen en dan een onafhankelijk advies kunnen uitbrengen over de meest gewenste coalitie. Nu bestond de indruk vanaf het eerste begin dat er slechts één doel was: zorgen dat de zittende coalitie weer in het zadel kwam.

Een informateur had op voorhand veel kritiek van het CDA over de gang van zaken weg kunnen nemen. Zodra de informateur in andere gemeenten zijn taak had beëindigd werd in alle openheid het resultaat bekendgemaakt en de weg aangegeven die daarna zou worden gevolgd. Met daaraan gekoppeld de benoeming van een formateur, veelal ook van buitenaf.

VRAAG De uitkomst was wellicht niet anders geweest. Maar wel duidelijker voor de burger. Nu bestaat bij velen toch de indruk dat de formatie een zaak is geweest van achterkamertjespolitiek. En dat is wat partijen willen en moeten vermijden. Openheid is in deze tijd een groot goed. De kritiek op het gemis aan openbaarheid mag niet worden gezien als een verwijt aan Herman Luitjes. Buiten kijf staat dat hij naar eer en geweten zich van zijn taak heeft gekweten om deze tot een goed einde te brengen en dat ook heeft gedaan.

Al blijft het vreemd dat leden van fracties die het college gaan vormen niet op de hoogte waren van het akkoord voordat dit werd ondertekend. Dat is een gemis aan openbaarheid naar de eigen raadsleden toe.