Leiding gezocht

'Het zal toch niet waar zijn?' dacht ik bij mezelf toen mij ter ore kwam dat de lokale scoutinggroep Kon-Tiki zit te springen om helpende handen.

Vaders en moeders van de scouts weten hoeveel plezier hun kind heeft met de wekelijkse bezigheid op en rond het troephuis. Als nu de helft van deze vaders en moeders zich bereid zou tonen op zaterdagmiddag enkele uren bezig te zijn met de jeugd dan was Kon-Tiki meteen uit de problemen. Nee, sterker nog, dan zouden er zelfs ouders teleurgesteld moeten worden omdat een overdaad aan leiding ook weer niet goed is.

Als er in de jaren dat ik niet bij de padvinderij was -en dat is inmiddels een flinke tijd, als ik even reken vanaf mijn kinderjaren- niets is veranderd, dan was alleen het vlaghijsen en de patrouille-inspectie al een hoogtepunt op zich. Maar daarna begon het spel. Elke week weer wat anders, onder leiding van een hopman, kortweg 'de hop' genoemd, een stuk of wat vaandrigs en enkele opgeschoten jongelui die zich de 'voortrekkers' mochten noemen.

Wellicht is er wat veranderd in die tijd. De verandering kwam namelijk al toen enkelen vonden dat de padvinderij wel erg militaristisch was. Nou, dat was het niet. De jongens die niet naar de padvinderij mochten vanwege het militaristische karakter, speelden op straat wel met houten geweertjes, terwijl ze rondrenden onder het schreeuwen van 'pief, paf, poef, jij bent dood.' Kinderen, ik weet het wel... Maar bij de zogenaamde militaire padvinderij hebben wij nooit met geweertjes gespeeld en ook nooit 'pief, paf, poef, jij bent dood', geroepen. Dat kunnen al die wereldverbeteraars nu in hun ecologische, met bio-sla, gevulde zakken steken!

Voor de ouderen die nu handenwringend bij Kon-Tike gezocht worden, is een nieuwe ervaring van 'leider' ook heel nuttig. Zo leert u eindelijk eens een knoop te maken die u heel gemakkelijk kunt ontwarren, zelfs als het touw nat is. Ook leert u hoe u een stafkaart moet lezen zonder gebruik te maken van navigatiepapparatuur. Of hoe u een onderkomen maakt als u toevallig uw tent vergeten bent. En ik kan u verzekeren dat je als padvinder vaker je tent vergeet dan je voor mogelijk houdt! En als het dan -excusez le mot- buiten 'zeiknat' is, dat u dan met enkele trucs toch een warme maaltijd kunt bereiden. Dat wist u niet he?

Groepsgevoel en saamhorigheid gaan bij de padvinderij voorop. Ik kan het weten want sinds mijn padvindersjaren is het prima gesteld met mijn groepsgevoel en mijn ontwikkelde sociale houding ten opzichte van anderen. Daar had ik geen vormingscentrum of Reiki voor nodig, wel de padvinderij.

Toch is er iets dat me dwars zit bij Kon-Tiki en dat is de naam. Die heeft namelijk niks te maken met onze Puttense bosmensen. Kon-Tiki is een naam die thuishoort bij de zeeverkennerij.

Goed, nu u heeft gelezen dat u als leider nog heel wat kunt leren, wil ik in de krant niet meer lezen dat de lokale scouting om leiding verlegen zit. Ik verwacht dat het aanmeldingen zal regenen, ook al is het nog zulk mooi weer. En mocht u twijfelen (een eigenschap die u bij scouting snel afleert...), ga dan eens kijken en laat u eens informeren.