De leerlingen van School Schovenhorst in Putten gaan ‘samen op pad’ met de bewoners van Zorgerf BuitenLand

PUTTEN De projectgroep die zich bezighoudt om een bijdrage te leveren aan een dementievriendelijk Putten heeft ervoor gekozen om het hele jaar aandacht aan Alzheimer te besteden. Voor de basisscholen is er gekozen voor het kunstproject ‘Samen op pad’.

Naast het creatief bezig zijn werd er met de leerlingen ook gesproken over dementie. Vorige week bezocht creatief therapeut Iris groep 7 van School Schovenhorst. Op de vraag van Iris wat dementie precies inhoudt gaf een van de leerlingen aan: ,,Dat is dat mensen denken dat ze jonger zijn.” Een andere leerling gaf aan: ,,Mensen die vergeten wat er nu gebeurd, maar wel weten wat er vroeger is gebeurd.” Iris vult aan: ,,Jullie zitten wel in de buurt. Met dementie verliezen mensen langzaam zichzelf en elkaar. Mensen kunnen dement worden vanaf hun zestigste jaar. Ongeveer één op de vijf mensen krijgt ermee te maken. Het is niet te genezen en we weten vaak ook nog niet hoe het komt.”

Op de vraag wie er mensen kent die Alzheimer hebben geeft Lindsay aan: ,,Mijn oma vergeet superveel dingen en vraagt duizend miljoen keer wat ik zeg.” William vertelt: ,,Mijn overgrootoma is dement. Mijn oma gaat vaak bij haar op bezoek. Ze woont nu in een groot wit kasteel.” Cas geeft aan: ,,De zus van mijn overgrootoma weet niet meer hoe ik heet. Ik denk dat ze ook niet meer weet hoe ze zelf heet.” Rosa vertelt: ,,Ik heb wel iemand gekend die dementie had. Maar die is overleden. Dat is mijn overgrootoma. Als we haar kwamen bezoeken wist ze wel vaag wie we waren.” Iris legt uit: ,,Dat is inderdaad moeilijk. Helaas weten we vaak ook nog niet hoe het komt. Ik laat jullie een filmpje zien van Willem Wever. Dit filmpje gaat over Veerle. Haar oma heeft Alzheimer en een dokter legt uit wat er met de hersenen bij iemand met Alzheimer gebeurt.” Na het filmpje vraagt een van de leerlingen hoeveel namen er wel niet zijn voor Alzheimer. Iris legt uit dat er vier namen worden gebruikt voor deze ziekte. 

Een andere leerling geeft aan: ,,In het begin probeert de mevrouw uit het filmpje het een beetje te verbergen.” Iris legt uit: ,,Dat klopt. Zoals jullie misschien wel weten gaat Alzheimer niet in één keer. Het wordt steeds een beetje erger. In het begin vergeten mensen dan bijvoorbeeld om het gas uit te draaien of ze kunnen hun huis niet meer vinden. Pas later is er geen herkenning meer van de mensen om de patiënt heen. Het wordt steeds een beetje erger.” Sem geeft aan: ,,Ik vergeet ook wel eens wat. Ik ben ook een keer vergeten het gas uit te zetten.” Lindsay vertelt: ,,Mijn oma zegt dat ze nooit getrouwd is geweest, ze herkent ook niet veel mensen meer, maar mij gelukkig nog wel.”

Rosa vertelt: ,,Mijn overgrootoma herkende de laatste maanden van haar leven mijn oma nog wel. Maar dat was dan ook de enige die ze nog herkende. Wij wilden wel vaker bij haar langskomen, maar het was helaas nog een beetje coronatijd.” Iris geeft aan: Ja, dat was een moeilijke tijd. Het thema van de Alzheimer Stichting is dit jaar ‘Samen op pad’. Maar corona is er nog steeds en we moeten op blijven passen. Daarom vragen we jullie om een plankje te beplakken van een plek waar jullie eens zijn geweest en waar je het fijn vond. Bij mensen die lijden aan alzheimer blijven de vier zintuigen voelen, ruiken, horen en zien vaak het langste over. We maken van jullie kunstwerken een heel lang pad voor de bewoners van Zorgerf BuitenLand. Zij gaan dat pad bewandelen en zo gaan we dan toch een beetje samen op pad. Misschien kan een deel van de klas wel naar het Zorgerf komen om het pad samen met de bewoners te bewandelen.” Iris vindt het schoolbord waarop ze met haar vinger moet schrijven wel een beetje ingewikkeld en een leerling helpt haar met het opschrijven van ‘Wat zie ik’, ‘Wat voel ik’, ‘Wat ruik ik’ en ‘Wat hoor ik’. ,,Bedenk dus allemaal een plek waar jet fijn hebt en probeer maar uit te leggen waarom deze plek zo fijn is. Word je er rustig van of juist heel druk. Is het in de natuur of juist bij de sportvereniging. Waar word je blij van. Schrijf het maar op.” 

Snel gaan de leerlingen aan het werk. Een van de leerlingen geeft aan het plankje graag mee naar huis te willen nemen. ,,Dan kan ik het ook met mijn overgrootoma samen doen.” Iris geeft aan dat dit misschien wel een goed idee is en dat ze erover gaat nadenken hoe ze dit kunnen oplossen.

Kunstwerken van Oldenaller, het Uddelermeer, Zwitserland en een Spaans eiland

Brian maakt een plankje waarop hij Oldenaller vormgeeft. “Ik vind dat altijd een rustgevende plek met het kasteel, het gras en het water.” Calix geeft aan: ,,Ik maak een Spaans eiland met bergen, zand en groen. ,, Daar ben ik geweest en vond het een hele mooie plek.”
Fylène maakt een plankje van het Uddelermeer. ,,Ik maak een meer met wat bomen, gras en bos. Daar voel ik me thuis. We komen daar best wel vaak om te wandelen, te zwemmen of kikkervisjes te vangen. Het is een fijne plek.”
Marly maakt een plankje waarop hij een tafereel van Zwitserland afbeeld. ,,Zwitserland heeft heel hoge en puntige bergen. Ik maak bergen met water, sneeuw en huizen. Ik ben er nog nooit geweest maar ik denk er wel vaak aan.” Teun maakt een park met grind en huizen.

Annemieke Westphal-Kreeftmeijer