De Sprielderweg

PUTTEN Overal op straat is een stukje geschiedenis te vinden. Van de Sparrenhof tot de Calcariaweg: elke straatnaam in ons dorp vertelt een verhaal. In Een Straatje Om vraagt de redactie naar de onbekende weg en probeert ze de oorsprong van Puttense straatnamen te achterhalen. Deze week gaan we in op het verhaal van de Sprielderweg.

Aan de rand van Putten is de Sprielderweg te vinden. Deze bosrijke weg is vernoemd naar Groot Spriel: het landgoed aan de Garderenseweg. Op het grote stuk grond is een kasteel te vinden, die te herkennen is aan haar neorenaissancestijl. Het landgoed heeft een rijke historie en speelt daarom de hoofdrol in deze editie van Een Straatje Om.

In 1882 ging architect Joannes Pannevis aan de slag met het stuk grond aan de Garderenseweg, waar eerst boerderij Veltwijck stond. Pannevis ontwierp het landhuis voor Wouter Blokhuis, een administrateur die in die tijd terugkeerde uit Indië. Na zijn overlijden, dertien jaar later, is het landgoed en het kasteel in bezit geweest van verschillende mensen. Tot bewoner Jan Willem van Doorninck, in 1968 overleed. 

Het landhuis en de grond eromheen werden toen verkocht aan Staatsbosbeheer en het pand stond jaren leeg. In 1975 zet Gemeente Putten het landgoed op de rijksmonumentenlijst. Een aantal jaar later besluit Staatsbosbeheer het landhuis toch weer te verkopen, maar het grootste gedeelte van de grond bleef in hun eigen handen. De nieuwe bewoner leefde er zeven jaar en vertrok in oktober 1988 naar Amersfoort.

Na zijn verhuizing werd het landgoed voor enkele weken verhuurd aan Veronica voor televisieopnames. Op een avond in oktober sloeg het noodlot toe: het landhuis stond in brand. Korpsen uit alle hoeken van de Veluwe deden er alles aan om het pand te redden, maar de schade bleek enorm. Een groot gedeelte van het kasteel was verwoest. En alles wat er nog wel stond, had óf rook- óf waterschade.

De toekomst van Groot Spriel was in één klap onzeker en over de oorzaak van de brand gingen verschillende theorieën de ronde. Maar dat het pand gerenoveerd moest worden, was voor nieuwe koper Jan van Luttikhuizen duidelijk. Hij investeerde er naar eigen zeggen twee miljoen euro in en onder zijn toezicht was de renovatie in 1999 voltooid. 

Daarna heeft het landgoed voor verschillende doeleinden gediend en sinds vorig jaar is het pand een verzorgingstehuis voor mensen met dementie en geheugenproblemen. Daarvoor moest er dan weer wel het een en ander verbouwd worden in het landhuis. “Om het pand geschikt te maken voor de zorg, hebben we een doorbraak gemaakt tussen het landhuis en de toren om die ook bereikbaar te maken”, vertelde eigenaar Arnold Hoeve vorig jaar aan deze krant. “Ook moest er daglicht komen en hiervoor hebben we nu negen leien dakvensters speciaal in Frankrijk laten produceren.” Hij noemde dat kostbaar, maar “anders hadden we geen vergunning gekregen.”

En die vergunning was nodig om te kunnen doen wat Hoeve en zijn vrouw Monique al jaren wilden: een rustige en natuurrijke omgeving bieden aan dementerende mensen.

Nu dat gelukt is, is het historische plaatje van Groot Spriel compleet. Van filmset tot zorginstelling: het landgoed heeft alles in zich.

Sarah Westphal