'Dit is de rechtvaardige samenleving Anno 2012'

PUTTEN - Nantko Kloos uit Putten heeft met verbazing en kromme tenen het voorpaginaverhaal in de Puttenaer van woensdag 19 december gelezen. Met name het relaas van de man die in elkaar was geslagen en daar een hersenschudding aan overhield, trok zijn aandacht. De zoon van Kloos, de 12-jarige Daniël, werd namelijk op 29 februari 2012 (schrikkeldag), bij het panne/voetbalveldje naast sporthal De Eng, eveneens slachtoffer van zinloos geweld. Nu, bijna 10 maanden verder, ondervindt Daniël daarvan nog steeds de gevolgen.

Door Jeanne Dijkstra

Kloos: ,,Daniël was met drie vriendjes van groep 8 OBS de Schovenhorst aan het voetballen met wat jongetjes van ongeveer 8 jaar oud. Toen de bal naar de andere kant van het veldje rolde, sprongen twee jongens van 14/15 jaar, die daar rokend op een bankje rondhingen, over het hek, en pakten de bal af. Met die bal begonnen zij over te gooien, met in het midden het 8-jarige jongetje die zijn bal terug wilde. Daniël zag dat het jochie overstuur was en probeerde de bal te onderscheppen. Hij kreeg toen al wat knietjes in zijn rug en ellebogen op zijn hoofd en schouders. Toen het hem lukte de bal te pakken (hij was destijds keeper bij C2 rood/wit), glipte die meteen uit zijn handen, waarop hij op de bal dook en deze pakte. Uit zijn ooghoek zag hij dat de jongen achter hem (14-jarige R.) een schoppende beweging naar hem maakte. Meteen duwde hij de bal van zich af en beschermde hij zijn hoofd met zijn handen. Een keiharde en welgemikte trap kwam via zijn pols recht op zijn slaap. Een jongen van 18 die passeerde nam het gelukkig voor hem op en is op de dader gaan zitten om erger te voorkomen. Daniël is doodsbang op zijn fiets gestapt en is slingerend naar huis gereden. Thuis stortte hij huilend neer op de bank. Die nacht zijn wij om de twee uur naar zijn kamer gegaan, om hem wakker te maker en te controleren of hij nog in orde/ bij kennis was. De volgende ochtend kon hij niet meer recht lopen. Hij waggelde als een dronken matroos. Zijn huisarts Dr. Beers-Kniestedt heeft hem onderzocht en stuurde hem direct door naar de eerste hulp van het St.Jansdal ziekenhuis. Daar werd een trauma met secundaire loopstoornis en post traumatisch stress syndroom vastgesteld. Een ziekenhuisopname van 6 dagen met fysio- en psychotherapie was het gevolg.''

Wat Kloos nog het meest heeft verbijsterd , is dat de dader ondanks alle getuigen en medische dossiers, enkele weken geleden is vrijgesproken van rechtsvervolging. ,,Er zou niet voldoende en overtuigend bewijs zijn. De dader loopt dus zonder enige straf weer vrolijk rond bij de Groene Scheg, terwijl zijn slachtoffer dat gewoon niet meer durft.''

Kloos is nog het meest verbaasd over het feit dat R. pas 3,5 week na het incident is verhoord. ,,Hij heeft dus alle tijd gehad om met zijn vriendjes een getuigenis in te studeren. Ze vertelden namelijk alledrie precies hetzelfde en dat was zeer opvallend. Dat hij zo laat werd verhoord komt volgens Kloos doordat de aangifte pas na 6 dagen kon worden gedaan. ,,Daniël moest namelijk lijfelijk aanwezig zijn bij de aangifte, de politie wilde niet naar het ziekenhuis komen. Maar de eerste dagen na de opname kon hij zich geen 5 minuten lang concentreren, bovendien kon hij amper lopen en rolde zo over de grond. Pas zes dagen later was Daniël in staat om aangifte te doen op het politiebureau.'' De hulpofficier van Justitie die de zaak behandelde, er was geen Officier aanwezig, oordeelde dat er twee verhalen waren. De verdachte had toegegeven hem te hebben geschopt in de onderrug en niet tegen het hoofd. Maar dat is natuurlijk niet waar. Zou een kind die tegen zij heup geschopt zou zijn, een hersenschudding en een loopstoornis oplopen?''

Rechtvaardigheid

Kloos weet zeker: ,,Er is geen rechtvaardigheid, want het slachtoffer is geen partij. Het gaat om het Openbaar Ministerie en de dader. En het leek wel of ze bij het OM het medische rapport niet gelezen hebben. Wat hij ook niet begrijpt is dat de familie van R. niets meer van zich heeft laten horen.,,Aanvankelijk schrok de moeder heel erg en vroeg of ik 's avonds wilde terugbellen omdat haar man er dan ook zou zijn. Hun zoon heeft echter gezegd dat hij 'alleen de bal wilde pakken'. Het is onbegrijpelijk dat ouders zo'n verhaal volledig voor waar hebben aangenomen en dat zij geen enkel contact meer met ons hebben gezocht. Er is nog geen telefoontje geweest om te vragen hoe het met mijn zoon ging. De familie was zeker bang voor hun reputatie.Maar ook al had hun zoon maar een spoortje van berouw getoond, mijn zoon een hand gegeven en gezegd dat het zo niet had moeten aflopen, dan had de zaak afgesloten kunnen worden. Het gaat ons niet om de kosten, daarvoor is een verzekering, maar het gaat om te worden erkend als slachtoffer. Daniël komt R. nog regelmatig tegen. Al zijn gevoel van veiligheid is weg. Ik vind het zo sneu, dat mijn kind niet meer onbevangen kan zijn. Uit school komt hij direct naar huis. Gelukkig gaat het nu redelijk goed met hem na een lange periode van hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, slapeloosheid, angstgevoelens en therapieën. Op school en leergebied had hij een enorme achteruitgang. Concentreren ging niet meer, hij is meerdere malen flauwgevallen en moest de tafels weer berekenen op zijn vingers. Terwijl zijn CITO score goed genoeg was om tweetalig VWO te gaan doen. Voetballen op straat heeft hij nooit meer gedaan. Keeperen bij rood-wit zit er niet meer in, want als hij de bal zou pakken en er komt iemand met een trapbeweging op hem af, dan komt de hele film weer boven, volgens zijn spelleidster.''

Kloos' rechtsgevoel heeft een geweldige deuk opgelopen. ,,Dit is de rechtvaardige samenleving Anno 2012.''

Ongelukje

De vader van R. reageert verbaasd: ,,Het verhaal dat Kloos vertelt klopt niet. Het is erg overtrokken. Het gaat om een ongelukje. Mijn zoon heeft de bal willen wegschoppen maar heeft zijn hoofd niet geraakt. Dat zeggen ook de andere getuigen. Dat de jongen die voorbij kwam mijn zoon op mijn zoon is gaan zitten is ook niet waar. Hij heeft hem slechts tegen de grond gedrukt. Ook de leraar op school vond het allemaal overtrokken. Waarom Daniël in het ziekenhuis terecht is gekomen, weet ik ook niet. Zijn vader reageerde diezelfde avond heel emotioneel en zei dat hij aangifte ging doen. Pas 3 maanden later hoorden wij van de politie. Wij wisten dus verder ook niet wat er was gebeurd. Mijn zoon zou nooit iemand tegen zijn hoofd schoppen. Daarvan is ook geen bewijs. Ik betreur de gang van zaken natuurlijk wel en heb geleerd dat je zo maar van iets kan worden beschuldigd.''