‘Hopelijk geeft dit een stukje verbinding’

PUTTEN De komende weken brengt De Puttenaer in samenwerking met filmmaker Peter Brinkman artikelen en video’s over inwoners die het afgelopen jaar zijn geconfronteerd met coronamaatregelen. Van horecaondernemer tot leerkracht, van boswachter tot boa en van jong tot oud. De serie ‘Dit is Putten - in coronatijd’ is dankzij de gemeente Putten tot stand gekomen.

Marieke Michielsen

,,Corona houdt ons al een jaar bezig. Ik denk dat er in Putten geen gezin is, geen individu is, die niet door corona op de één of andere manier is geraakt. Ik hoor verhalen van onderwijzers, van ondernemers, van mensen die ziek zijn geweest, die zijn opgeknapt en die met nieuwe initiatieven en ideeën komen. Om hen aan het woord te laten en hun verhaal te laten delen, dat kan weer een stukje verbinding geven in een samenleving waarin dat zo lastig is in deze digitale tijd’’, zegt burgemeester Henk Lambooij.

Zelf heeft de burgemeester ook vooral via de telefoon en via Teams contact met inwoners. ,,Vanmorgen nog met mensen die zestig jaar getrouwd zijn bijvoorbeeld. Dan zit je een poos met die mensen aan de telefoon, maar het voelt toch minder betrokken, minder echt, dan bij hen aan de koffie zitten.’’ 

Hoewel een deel van de verhalen dus bekend is bij de burgemeester, kijkt hij uit naar de serie portretten. ,,Ik hoop dat het lukt om een dwarsdoorsnede in de samenleving aan het woord te laten. Dat het herkenning geeft en dat het voor mensen - als ze merken dat ze niet de enige zijn die dit moeten doorstaan - allemaal een beetje dragelijker wordt. Wellicht helpt het hen ook om alles wat meer in perspectief te plaatsen. Dat het een jongere van zestien zijn eigen situatie helpt relativeren als hij die bijvoorbeeld vergelijkt met het verhaal van een ondernemer die zijn zaak kapot ziet gaan en die zijn geld is kwijtgeraakt.’’

RISICO Begrip voor de maatregelen uit Den Haag heeft Lambooij niet altijd. Maar hij begrijpt wel dat je keuzes moet maken. ,,Als je ervoor kiest om de middelbare scholieren naar school te laten gaan, dan neem je daarmee een risico waarvan je de omvang niet kent. En als je ervoor kiest om de horeca weer open te laten gaan, kies je voor een risico waar je ook de omvang niet van kent. Maar wat je doet als bewindspersoon is dat je zegt: ‘Die twee maatregelen is te veel, dus ik neem er één van’.’’

De gedachte dat de maatregelen misschien beter versoepeld zouden kunnen worden, bekruipt de burgemeester soms ook. ,,Maar dan komt bijvoorbeeld via de media het verhaal van Tsjechië weer naar mij toe. Daar hebben ze onder druk van weet ik niet wie die maatregelen versoepeld en kijk wat daar nu aan de hand is. Dat wil je ook niet. Een oudere, meer ervaren collega zei eerder dit jaar: ‘Verstrengen gaat ons wel lukken, maar gedoseerd versoepelen gaat veel lastiger worden straks’. Als je nu ook het kabinet ziet worstelen met wat wel en wat niet kan. En iedereen die dan ook heel begrijpelijk kijkt naar ‘what’s in it for me’. Dat is een uitdaging.’’

REISTIJD Ook de agenda van de burgemeester wordt vrijwel continu bepaald door corona en het werken in zijn werkkamer thuis begint hij behoorlijk zat te worden. Daarbij mist hij de reistijd die met zijn werk gepaard ging. ,,De ironie is dat er een heleboel dingen niet gebeuren. Een oplevering, het bezoeken van mensen, symposia, congressen en externe vergaderingen. Dus de reistijd die daarmee is gemoeid, speel je vrij, maar ik merk nu dat die reistijd helemaal zo gek niet is. Daarbij komt dat de corona-ellende ‘s avonds ook gewoon doorgaat. ‘s Avonds om 23.00 uur werd het besluit genomen dat het vaccineren met Astra Zeneca veertien dagen wordt geschorst. Daar werd ik tien minuten na middernacht over gebeld. Ik word geïnformeerd om niet verrast te worden door bezorgde mensen die naar aanleiding van dit nieuws de gemeente bellen.’’

STAPPENTELLER Om in beweging te blijven, is Lambooij net als veel andere Nederlanders aan het wandelen geslagen. ,,Ik heb zelfs een stappenteller inmiddels. Ik had nog ambitie om iedere dag 8.000 stappen te zetten, maar ik zit op een gemiddelde van zo’n 7.100, dus dat red ik nog niet helemaal. Maar dan loop ik wel hier in Putten het bos in en dan denk ik: ‘Wat ben ik een bevoorrecht mens dat ik hier kan lopen’.’’