Corrie van de Biezen is vrijwilliger bij een kringloopwinkel

PUTTEN Iedereen doet iets bijzonders. De een heeft een speciale of grote verzameling, de ander een leuke hobby en weer een ander kan met vrijwilligerswerk iets voor een ander betekenen. Ook zijn er mensen die een bijzondere sport beoefenen. Dit keer vertelt Corrie van de Biezen over het plezier van werken bij OverNodig.

Zodra Corrie van de Biezen begint te praten over ‘haar’ kringloopwinkel beginnen haar ogen te stralen. „Ik vind het gewoon zo fijn dat ik hier mag werken. En dan vooral het contact met mijn collega’s en de klanten in de winkel. Ik vind het ook erg leuk om kassa te draaien. Dan komt iemand met iets bijzonders aanlopen en dan vraag ik “Wat ga je daar nou mee doen?”.” 

„Je ziet hier de mooiste dingen voorbij komen. Ja, voor mij is de kringloop net een snoepwinkel. Mijn huis is dan ook een echt rariteitenkabinet. Kijk daar op het aanrecht staat een beeld van een indiaan met een bizon erachter. Ik weet dat mensen die aan linedancing doen, zoiets ontzettend leuk vinden. En ik kan het weten, want ik heb ook bijna dertig jaar aan linedancing gedaan.” 

„Voordat ik hier kwam werken heb ik zoveel verschillende dingen gedaan. Ik was lady-speaker bij Excelsior, gastvrouw voor Tupperware-party’s, werkte in de personeelskantine van het Dolfinarium en zat in de bewonerscommissie van de Woningstichting. Voor de kringloop werkte ik twee jaar als vrijwilliger op een gesloten afdeling bij de Schauw. Maar dat bleek niks voor mij. Nu werk ik al bijna drie jaar met veel plezier bij OverNodig. En geen dag is hetzelfde.” 

Corrie, oorspronkelijk geboren in Leiden, ontmoette op haar achttiende ‘de liefde van haar leven’. Ze zijn in 1970 getrouwd en nog steeds samen. Haar man Bert werkt trouwens ook al een aantal jaren bij dezelfde kringloop. Corrie: „Maar niet op dezelfde dagen, hoor. Ik werk op woensdag- en donderdagmiddag.”

„Iedereen heeft zo’n beetje zijn of haar eigen afdeling. Ik doe bijvoorbeeld de kleding, Elly weet heel veel van boeken en Hasan doet de electronica. Hij bekijkt en repareert alle apparaten die binnenkomen. Wat niet te repareren is, wordt gesorteerd. DVD- en videorecorders zijn onverkoopbaar, maar opleidingen in elektronica willen ze graag hebben voor leerdoeleinden. Boeken die voor ons te oud zijn gaan weer naar het Puttens Historisch Genootschap, die in het dorp een eigen boekenwinkeltje heeft. Zo verspillen wij niks.”

Corrie vervolgt: „In totaal werken hier zo’n achtenveertig vrijwilligers, sommigen al meer dan dertig jaar. Vorige week zijn wij nog Puttense Vrijwilligers van het Jaar geworden en gehuldigd op het gemeentehuis. Dat was een hele eer. Wij doneren ook vele duizenden euro’s aan verenigingen en goede doelen in Putten.” 

„Vroeger schaamden mensen zich voor de kringloop, maar dat is gelukkig helemaal voorbij. Bezoekers weten ons goed te vinden, bijvoorbeeld voor het inrichten van hun tweede huisje, de caravan of voor hun op kamers gaande kinderen. Ook doen mensen dat met oog voor het milieu. Alles is al gemaakt en krijgt zo nog een tweede leven.”

Joyce Kruizenga-Elskamp