Schooldirecteur Frank Jongbloed geeft inkijkje in De Schovenhorst en denkt met weemoed terug aan jeugdserie De Zevensprong

Column

Toen ik zelf ruim dertig jaar geleden nog op de basisschool zat, werd de jeugdserie De Zevensprong uitgezonden op de televisie. Het verhaal was gebaseerd op het boek van Tonke Dragt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het verhaal nu niet meer kan navertellen, maar ik weet nog wel dat het spannend was, zelfs een beetje eng en dat het zich afspeelde in een groot en groen bos.

De hoofdrol was voor een basisschoolklas en de kinderen kregen les van een meester met rood haar (Frans). Er was een groot landhuis met een vreemde snoeshaan erin en iedere aflevering liepen er allerlei mysterieuze figuren tussen de bomen. En wat ik ook nog weet is dat iedere aflevering begon met een prachtige orkestversie van het kinderliedje over de zevensprong. Die muziek had Tonny Eyk gemaakt, maar die naam doet waarschijnlijk niet heel veel bellen meer rinkelen tegenwoordig.

Als klein jongetje wilde ik al schoolmeester worden, dus het idee dat je net als meester Frans kon lesgeven aan kinderen in een groot en geheimzinnig bos leek mij geweldig. Mijn zoontje kijkt tegenwoordig heel andere televisieseries en wat ik daarvan vind, laat ik voor nu maar even in het midden. Ik houd er namelijk niet van om mee te zingen in het koor van ‘vroeger was alles beter’, daar geloof ik niet in.

Maar wat ik hem wel kan laten zien, is dat ik sinds augustus de directeur ben geworden van basisschool De Schovenhorst en dan mag u drie keer raden waar die school staat. In een groot en geheimzinnig bos! Ik heb aan de Puttenaer gevraagd of ik u af en toe mag vertellen wat er hier allemaal op school gebeurt, er valt namelijk genoeg te beleven in de gangen van een basisschool.

Niet geheel toevallig liep ik van de week rond te dolen over het uitgestrekte groene landgoed en ik moet eerlijk bekennen dat er een wonderlijke sfeer hing. Het woud was stil, de torenhoge bomen bogen zich aandachtig over de wandelpaden en er hing een gevoel van verwachting. Ik durf haast te zweren dat ik ergens de tonen van een oud kinderliedje hoorde…

Toen ik onlangs van de gemeente een plattegrond kreeg met daarop alle scholen en speelplekken in Putten, verbaasde ik mij erover dat onze school niet op de kaart staat. Blijkbaar is het dus ook de bedoeling dat we een beetje mysterieus zijn, daar in dat grote bos. Maar net als in de televisieserie zijn er veel schatten te vinden, ik ga u hiervan in de Puttenaer op de hoogte houden. Wat staat er ook alweer aan het einde van een tv-programma? Wordt vervolgd. 

Frank Jongbloed