Quarantaine

Mochten mijn buren eind vorige week bij ons de tuin in gekeken hebben, dan zullen ze zich wel afgevraagd hebben wat ik aan het doen was. Een grote kans dat ze mij heen en weer zagen lopen tussen de achterdeur in de ene hoek en de zandbak in de andere hoek. Ik had graag ook ergens anders willen lopen buiten de tuin, maar dat kon die dagen even niet. Overigens loop ik dat rondje in de tuin wel eens vaker als ik aan het bellen ben. Wel handig dat ik blijkbaar gewoon kan lopen tijdens het bellen. Ik ben niet de enige. Natuurlijk is de mobiele telefoon niet meer weg te denken uit het openbare leven, overal zie je mensen lopend (en ook fietsend) met de telefoon bezig.

Een paar dagen voor mijn quarantaineperiode had ik iets gekocht bij een Puttens filiaal van een winkelketen. Het was er best druk. Voor mij in de rij was iemand continu met haar telefoon bezig. Na enige tijd was ze aan de beurt bij de kassa en ze was nog steeds druk bezig op haar telefoon. De inhoud van haar winkelmandje werd gescand en er werd gevraagd of zij een klantenkaart had. Daar bleek ze dus al die tijd al voor bezig te zijn. Er werd nog druk geklikt en geswiped op de telefoon, maar uiteindelijk bleek er een digitale klantenkaart tevoorschijn te komen die gescand kon worden. Toen moest er betaald worden. Zonder haar blik één seconde van de telefoon af te halen, prevelde ze nog iets als: “nog even geduld’, en vervolgens werd er weer druk verder geklikt en geswiped. Ik moest toch wachten, want ik stond achter haar bij diezelfde kassa, dus stond dat tafereel eens gade te slaan. 

De medewerkster achter de kassa keek het ook maar aan. Misschien net zo ongeduldig als ik, maar liet dat heel professioneel niet merken. Uiteindelijk was het gelukt. De betaal-app op de telefoon was gevonden. Maar voor er met die telefoon contactloos betaald kon worden, moest er nog iets ontgrendeld worden in die app. Dat lukte ook niet in één keer, maar uiteindelijk was er betaald. De klant voor me bekeek de betaalbevestiging op haar telefoon. Blijkbaar verschenen er nog heel andere interessante dingen op haar scherm want al kijkend op dat schermpje zei ze gedag en tastte naar haar boodschappentasje en vertrok. Toen ik naar buiten kwam, stond ze naast de winkel alweer te bellen.

De reden voor mijn quarantaine gun ik niemand, laat dat duidelijk zijn. Maar als iemand tijdens het afrekenen alleen met de telefoon bezig is, dan kan zo iemand net zo goed ergens alleen met die telefoon in quarantaine zitten.

Martijn Fabriek